Ne istiyorum biliyor musun?

Bir arkadaşım, başka bir ortak arkadaşımız hakkında oturup hiç üstüne vazife değilken ahkâm kesmeye başladığında kulaklarımı tıkayıp oradan hızla uzaklaşmak istiyorum. Onaylamadığımız, takdir etmediğimiz, bizim olmayan davranışları görmeye tahammülümüz yok. İşte o tahammül çıtamız biraz yükselse, belki biraz daha katlanılır olacak aramızdaki iletişim. Ah evet bir de tek sesli olmaya itiyor insanı böylesi. Sanki tek renk, tek bir doğru, tek bir yaşam biçimi, tek bir düşünce varmış gibi...

Bunları söylemek istiyorum işte, kaçmak istediğim ama kaçamadığım zamanlarda. Başaramıyorum. Ha bir de bırak demek istiyorum, bırak yahu kendi doğrularını yaşarak öğrensin insanlar. Kendi duygularını yaşasınlar, kendi duygularından yola çıkarak tecrübe kazansınlar. Üzülsünler, zarar da görsünler, acı da çeksinler. Böylesi yaşam, steril bir odanın içinde kalmaktan ve acı çekmeden nefes almaktan çok daha iyi değil mi?

Bir Cumartesi Gecesi

Bugün nasıl güzel bir gün anlatamam. Yok yok güzel olan hava sadece, ülkenin gündemi malum pek bir karanlık. Bir de Blog meselesi var, Janis blogların yasaklandığını öğrendiği gün şöyle demişti facebook sayfasından. "Bugün Blogger, yarın Facebook. Öbür gün sabah kalktığınızda ağzınızda bir bantla uyanmayacağınız ne malum?" Ne kadar haklı. Gazetecilerin eylem yaptığı gün, bir gazeteci 15 ay hapis cezası aldı. Her an her şey olabilir. Ama yine de bu duruma alışamıyorum işte.

Hava diyordum öyle güzel ki, motorla işe gidebilirim. Gitmesine gittim de, gün içerisinde çalışmayı hiç istemedim. Güneşin altında uyumak, boş boş sağa sola bakınmak, zaman kavramını kurcalamayarak oturmak istedim. Hadi en fazla elime bir çöp alayım da toprağa filan şekiller çizeyim misal, o da bir zahmet.

Eve geldikten sonra mutfağa girdim, cevizli bir kek fırında, yanımda bilgisayar. Blues Brothers parçalarına Oğuz bayılır, ben abudik şekilde dans etmesini severim, işte öyle kendimce popomu kıvırtarak, kekin hamurunu hazırlarken etrafa dağılan undu şeker kavanozuydu, vanilin paketiydi işte bunları toplayarak masaya oturduk, yok canım akşam saati ama biz kahvaltı yapıyoruz, bugün cumartesi, evde sıcak yemek yok. Çayımız gayet güzel demli. Kekimiz sımsıcak.

Şimdi ben birazdan Oğuz'un yanına gideceğim, House izleyeceğiz. Ne de olsa henüz bunlar yasak değil, hazır gözlerimize siyah bantlar geçirilmemişken tadını çıkaralım.

Not: Engin Ardıç konusuna da değinmek istiyordum ama değinmeye de değmez diye düşünüyorum, öyle.

2011 Şubat filmleri

Deneme yazısı bir iki ses kontrol

Çok şey oldu tabi, nereden başlasam bilemedim. Dur bak, geçen gün Seval'i okumak istiyorum, Seval'i derken Seval'in bloğunu, ama yok bloğa giriş davetiyem yokmuş. Hemen Seval'e bir mesaj, körolmayasıca bana neden davetiye yollamadın babında çemkiriyorum, Seval'den yanıt, bloğuma nolmuş ühüü.

Sonra dedim ki kendisine blogger beni aklı sıra cezalandırıyor, yazmıyorum ya. Daha fazla cezalandırılmak istemiyorum, Baykuş'un gezi yazılarını okuyamazsam çıldırırım zira.

Şimdi. Dur bak hiç boşluk vermemişiz gibi devam edeyim. Dünden beri kar yağıyor. Her yer bembeyaz. Biraz önce işten geldim, elimde market poşetim. İçinde karnabahar, brüksel lahanası ve pırasa var. Bizim evin halkı bu üçüne düşkün, Pirinç pırasa yiyen, brokoli çorbasını afiyetle içen bir kedi.

Ocakta mercimek çorbası fokurduyor, yemekten sonra dün akşamdan yarım kalan Red Kit - Batı'ya Hücum filmine kaldığımız yerden devam edeceğiz. Şimdi bunu yazıyorum ya, kaldığımız yerden kelimelerine zihnimin bir yanı gülüyor, ayol neden belirtiyorsun ki kaldığın yerden izlemeye devam edeceğini, sanki kalmadığın yerden izleyebilirmişsin gibi, hem kalmadığın yerden neden devam edesin ki.. Tamam tamam sustum.

Gidiyorum ama gelicem.

Neler oluyor

Yokluğumdan istifade edip buralara uğrarsan evin altını üstüne getirme, arkadaşlarınla yastık kavgası yapma, olduk olmadık her şeye gülebilirsin ama.

Bu arada ben itiraf ediyorum, tükürdüğümü yaladım, bugün facebook hesabı aldım. Ama bu konuda o kadar cahilim ki, görmelisin. Gördüğüm her şeye şaşkınlıkla bakıyorum.

Bugün, nihayet kendime bir gözlük aldım. Sapları kırmızı. Çerçevesiz olanlarından. Şu an kullandığımdan öyle sıkılmışım ki, neredeyse varolmayan bir çerçeveye para verdim, ama gerçekten güzel, sahiden bak. Bir camımın numarası ellerinde olmadığı için kendisine pazartesi günü kavuşacağım, böyle durumlarda İstanbul'da olmadığımı daha iyi anlıyorum.

Ben yokken ne oldu? Sağlamca bir atak, depresyon ve bir de ah evet motosikletten düştüm. Biraz kötüce bir düşüşü eziklerle atlattım. İnanmazsın tam dört haftadır mor bir bacakla dolanıyorum, hayır bence hala çok seksiyim.

Şimdi izninle iş arkadaşlarımın halı saha maçına gidip tezahürat yapıcam. Kaybolmadım, buralardayım.