Zihin

Televizyon açık kalmış, euronews son iki saattir aynı haberleri döndürüp duruyor, kafamı kaldırıyorum, sığınmacıların Slovenya sınırında yaşadıkları sıkıntıdan bahsediyor kimbilir kaçıncı kez, okuduğum şeye geri dönüyorum, oğuz soğuk almış, kanepede ilaçların yüksek baskısına daha fazla dayanamayıp uyuyakaldı, zihnim karmakarışık, unutmak istemediklerimi unutamayıp, unutmak istemediklerimi saklayamama korkusu hakim. Bu sonbahar gecesi unutulmasın mesela. Evimiz, salonumuzdaki abajurlarımızdan gelen sarı ışık, tavandan sarkan tel kablolar, hemen sağ tarafımdaki duvarda asılı duran "yavrularını besleyen anne kırlangıç fotoğrafı", oğuz'un tıkalı üst solunum yolunun uykuyla neşeli birlikteliğinden çıkan okul korosu sesi, karlı bir günde çektiğim, şimdi bir alışveriş merkezinin otoparkı olmuş çam ağaçlı yol, yaşlanıyorum hissi, karmakarışık zihnim, çemberlitaş kız öğrenci yurdundaki 407 nolu oda, içiçe geçmiş hayatlar, yarın düşüncesi, cumartesi çalışıyor olmanın acizliği, asılmayı bekleyen tablolarımız, beyaza boyadığımız sehpalar, karmaşık zihinler, normal, olağan bir günün özeti.

Yaşıyorum.