12 Kasım 2015 Perşembe

Kulvarlarına sığındığım alan



"Başlamak" düşünerek yapıldığında çok ama çok yorucu. İnsiyaki olarak elimi atıp başladığım ne varsa keyifli. Planlamak yılgınlık verici. Bir gün iş yerimde yanımdaki arkadaşım "yüzme kursu varmış, yazılalım mı?" diye sorduğunda hiç düşünmeden "olur" cevabını verdim. Havuz DSİ'ye ait, yüzme hocası dışarıdan ders veriyormuş, hoop dedim başladım derslere. Yüzmeyi bilmesine biliyorum, derin sularda kulaç atabilecek kadar kendime güveniyorum, dalmayı seviyorum, su korkum yok, gelgelelim teknik konusunda zayıfım ve motosiklet kullanmaya başladığımdan beri kısıtlı hareket ediyorum ve evet hiç spor yapmıyorum.








2013 Temmuz ayı ile başladığım yüzme seansları halen devam ediyor, yo dostum yarışlara hazırlanmıyorum, ama kurbağayı hiç fena yüzmüyorum, kelebek stilinin "bir insana havuzdayken nasıl işkence edebiliriz?" sorusunun ardından bulunmuş bir stil olduğunu düşünüyorum, neyse ben ne diyordum? Dersler, hafta içi iki akşam 21.30 da havuza giriyorum ve yüzüyorum. Tüm düşündüklerim akıp gidiyor desem inanacaksın, hayır gitmiyor, sorunlar hala sorun olarak kalıyor ama sanki daha başedilebilir, üstesinden de gelirim, hem şu havuzdan çıktıktan sonra duş alacağım, müthiş rahatlayacağım, yastığa başımı koymayı haketmiş olacağım ve sabaha kadar deliksiz uyuyacağım.

Şimdi değil ama ilk başladığım yıl, yaşlanmış ve hamlaşmış bedenim havuzdan çıktığında bana türlü çeşitli kasların varlığını bildirirdi. Bedenimdeki kas ağrılarından neredeyse zevk alır ve yinelerdim "tanrım ne tatlı bir acı!"

Not 1: Havuza başladıktan sonra 20 kilo verdim.
Not 2: Panik atak için kullandığım tüm ilaçları doktorumun kontrolünde, zaman içerisinde, azar azar, hiç şaka yapmıyorum evet evet bıraktım.

Hiç yorum yok: