O hala tek parça

Bizim geveze İstanbul’dan servise 15.45 gibi bindi ama oradan oraya savrulup istanbul’dan 19.00 sularında ayrılabildiği için hafiften sabrı taşmış, sinirleri zıplamış şekilde yola çıktı.

Bizim evin iyi cacık ve salata yapan kişisi Oğuz elbette görevinin başındaydı. O bunları yaparken yemek masasının üzerindeki puzzle halısını–hava çerçeveciye götüremedik- taşımak için ondan yardım istedim. Böylece masamız kullanılabilir hale geldi. Puzzle odadan odaya taşınırken elbette ufak bir kaza geçirdi, sanırım bir 15-20 parça yerinden oynadı, o yetmez gibi pirinç gelip bir köşesine pati attı. Oradan da gitti mi 10-15 parça. Bu parçalar yerini bulmadan şuradan şuraya adımımı atmam dedim. İnadım inat puzzle kazasını atlattım ve vaktinde geveze’yi karşılamak üzere evden ayrıldık. Evden çıkmadan önce Oğuz’a “Geveze’yi sen alsan ben evde pilavı yapsam, pilav demlenirken köfteleri kızartıp masayı hazırlasam, rakı için buzları çıkarsam, geldiğinizde hemen masaya geçiş yapsak” diyecektim ancak bir an bu kızın bizi hiç tanımadığını anımsadım. Gözümde şöyle bir sahne canlandı, geveze otobüsten iniyor. Oğuz onu buluyor ve “arabaya binelim, çello seni evde bekliyor“ diyor. Geveze ne der? “Oldu paşam, merakımdan soruyorum gideceğimiz yerde beni bekleyen testere kör müdür?” diye sormaz mı? Ben olsam sorarım. Hayır zaten kalkıştığı şey cesaret isteyen bir şey. Onun da aklından “ulan ya bunlar organ mafyasıysa” şeklinde geyik senaryolar geçmemiş değil. Eve gelirken bunun üzerine epeyce köpürttük, oğuz “önce biraz besleyelim seni” diyor, geveze kihkihkih gülüyor ama yüzünde sahi mi ulan bakışı. Yok yok şaka. Yok öyle bir bakış. Geveze’yi her arayan kişiye arkadan fon yapma gereği hissediyorum, “o hala tek parça”

Masaya oturduk, kalktığımızda sabah olmak üzereydi. Geveze beklediğim gibi. Ama beklediğimden daha güzel biri. Günümüzün medyası “güzeller okuyamaz hatta yazamaz” düşüncesini usul usul beynimize akıtmasaydı böyle düşünmezdim, bunun suçlusu ben değilim, ya da tek suçum görünmez saldırılara maruz kalmak. Kaknem surattan çok uzak güzel gözlü Geveze anlattı biz dinledik, biz anlattık o dinledi, anlatırken defalarca ne anlattığımızı unuttuk, asıl konulardan kah uzaklaştık, kah çevresinde dolandık ama bence o gece aramızdaki bağın en sağlam taşlarından birini temelin en gerekli yerine oturtmayı başardık.

Oğuz biten pilini şarj etmek için yanımızdan ayrıldığında saat 04.30 civarındaydı. Daha önce de dediğim gibi anlatacak şeylerimizin tükenememesi, zamanın kısıtlı olması gibi etmenlerden olsa gerek, vakti uykuda geçirmek istemedik, azıcık uyuduk uyandık, kahvaltıya koştuk. Geveze, gittiğimiz yerde karşılaştığımız iş arkadaşlarımla tanıştı, dışarı çıkıp sigara içerken (evet sigarayı bırakamadım) kah onları dinledi, bir ara konu döndü dolaştı dövmelerine geldi, o da maceralarını anlattı, dinleyenleri elbette güldürmeyi hiç zorlanmadan başardı.

Kahvaltı sonrası gezi kelimenin tam anlamıyla fotoğraf gezisi kıvamındaydı. Mesela Oğuz biz fotoğraf çekerken “eskiden birini bekliyordum şimdi iki kişi oldular” diyerek olmayan saçlarını yolmaya hiç niyetlenmedi, gık bile demedi, biz ne bulduysak çocuklar gibi şen çektik, güldük, birbirimize konu mankenliği yaptık, doğanın tadını çıkardık, kuşları dinledik, yağmurla temizlenen havayı ciğerlerimize çektik…

Gezimiz Fazlı abi’nin kıraathanesinde biz çaylarımızı, geveze sade kahvesini yudumlayarak bitti. Dolaşmaktan yorulmuş, temiz havadan kurt gibi acıkmış şekilde eve koştuk, mutfağa girip birlikte yemek hazırladık, masayı kurduk, yemek sonrası pirinç’le oynaştık. Geveze, yol göstericim Bilge Karasu’nun Kedili Meryem karakteri ile tanıştı, ne zaman kaçıp kafasını dinlemek isterse kendisini hazır bekleyen evine sanırım biraz daha alıştı.

Daha heyecanla paylaşacağımız nice güzellik, nice kitaplardan çekip çıkarıp aktaracağımız karakter, dinlerken ağlayacağımız nice müzik, ardarda patlatacağımız pek çok kahkaha olacak. Ama illaki peşimizde bizi takip eden kediler olacak pembe patileriyle. Ne zaman başımızı çevirsek bir kedi bizim gözümüzün içine bakıyor olacak, biliyorum.

Not: Geveze'ye ait fotoları iznini alarak kullandım, bu bir. Bir ikincisi ne kadar hanım hanımcık değil mi? Oysa burada öyle mi?

Not 2: Ben şöyle oldu, şunu yaptık, bunu yaptık gibi anlatımlarda çok başarılı değilimdir. Geveze'nin mizahi diline yaklaşmam mümkün değil. Günün birinde Geveze fırsat bulup bu geziyi yazarsa buraya mutlaka link koyacağım. Sıradan yazılmış olanı okumak için buraya, gülmek için şuraya diyerek.