Yara

Pansuman saatlerimi düzene koydum gibi. İlk gittiğimde bana "ameliyat olacaksın" diyen pansumancı ile iyice yüz göz olduk. Hatta sırf cumartesi ve pazar pansumanımı o yapamayacak diye kendisine "ben hafta sonu pansumana gelmesem olur mu? Bir başkası yapmasın benim pansumanımı" dedim. Ne acaip yaratılışımız var dimi? 3 kısacık günde hem yaraya, hem acıya alışıyorum hem de favori pansumancı ediniyorum. O gün kendisine buradan "delirmiş pansumancı" dedim ama acıyla karışık çıktı ağzımdan. Yanlışlıkla oldu gerçekten. Çünkü işini çok iyi yaptığını o gün farkedememişim. Neyse işte, favori pansumancı Sabri Abi'nin hafta sonu nöbette olacağını öğrendiğim için sevinçliyim.

Neticede sağlıkçılar biraz daha asık yüzlü, işlerinin gereği bedenlere biraz daha pc kasası gibi muamele edebiliyorlar, ha etmek de zorundalar, anlayabiliyorum onları, gördükleri ve yaşadıklarından sonra kaçınılmaz son; İnsan iletişiminin olduğu tedaviye her zaman rastlanmıyor. O bakımdan Sabri Abi'yi önemsedim ve buraya yazma gereği hissettim. Sonuçta burası benim gündemim.