Uykusuz haftasonunun ardından

Gece uykusunun güzelliğini, rüya şehrinde kesintisiz gezintilerin ne büyük nimet olduğunu eve gelen 5 günlük kuçudan öğrenmiş olduk. Pirinç elbette kapris yaptı, surat astı, kendini yatak odamıza kapattı, ortalıklarda dolanmadı, Pazar günü tüm gün somurttu durdu. Yavru desen bir bebekten farksız. Oğuz ve ben nöbetleşe kalktık, karnını doyurduk, altına koyduğumuz termoforun suyunu değiştirip yeniden sıcağını doldurduk, çişini ve kakasını yaptırdık, sonra uykuya dalmaya çalıştık. Ne çok zorlandık anlatamam. Çocuk sahibi olmayı istemeyen ben, bu konudaki fikrimi yaşadığımız iki günlük macera ile perçinlemiş oldum.

Minik yavrunun sağlığı gayet güçlü, iştahı yerinde olmasına yerinde ama yanında bir anne, bir kardeş, bir hemcins aradığı o kadar belli ki, kıyamadım ona. Evde bir kutunun içinde büyümesine ve bu şekilde steril bir yaşam içinde hazırlıksız gelişmesine gönlüm razı olmadı. İnşaatta büyütmeye çalıştığımız yavrulara geçici ev sahipliği yapan barınağı belki bir çare bulurlar ümidiyle aradım. Veterinere durumu anlattım. Barınakta yeni doğum yapmış bir annenin bulunduğunu, yavruyu hemen getirebileceğimizi, anne de kabul ederse seve seve minik yavruyu alabileceklerini söyledi. Ben hipotiroid için doktorumla görüşürken Oğuz ve Sezen yavruyu yeni annesine götürdüler. Anne köpek bizim yavruyu koklayıp yalamış ve evlat edinmeyi kabul etmiş neticede. Üvey müvey ama olsun, annesi ve kardeşleri oldu bizim veletin. İşte şimdi gönlümüz rahat.

Doktorumla yaptığım görüşmeye gelince, test sonuçlarıma göre hipotiroidim olduğu netleşti. Bugün itibari ile ne kadar kullanacağımı bilmediğim sentetik tiroid hormon ilacıma başladım. E geçmiş olsun bari di mi? Hem bana hem sıçan misali minik kuçuya..