Bu hafta Sezen'le arada derede zaman bulup kahvaltı yaptık sonra geçtik işimizin başına. "Hayatımın dar vakitlerinde geniş zamanlar edindin, iyi ki geldin" dedi. Utanarak gülümsedim...
Balkonda yetiştirdiğim ilk sardunyam nihayet çiçek açtı, rengi şeker pempe. Canım pembem, canım sardunyam...
İşyerimin kapı girişinde yaşamaya çalışan ama bakımsızlıktan ölmeye yüz tutmuş Difenbahyaları resmen kaçırdım. Eve gelirken yolumuzun üzerindeki botanikçimiz Türkan Abla'dan gübreli toprak aldım, arka balkonumuzda bayan difaların bir güzel entarilerini değiştirip, pis pasaklı yapraklarını yıkayıp, cansuyunu verip salona yerleştirdim. Yerleştirirken ışığın açısını hesapladım, tahminimce ilk yerini sevecek ve entarilerinin ceplerinden yeni yapraklar çıkarıp hediye verecekler bana teşekkür mahiyetinde. Gülümseyeceğim.
Veee nihayet yokoldular diye düşünüp üzüldüğüm sinekliklerden semtimin pazarında buldum bugün, haklıymışsınız.
Bu haftama damgasını vuran atak, tüm gündemimi değiştirdi. Sakinleşmem zaman aldı. Ne zaman atak yüzünden tökezlesem, normale dönmem zaman alıyor. Yüreğimi buran bu sıkıntıyı yoketmek, kalbimin çarpıntısı ve zihin akışımın seyrindeki anormal döngüyü geride bırakıp eski ahengini yakalamak için çaba sarfediyorum. Bunu yine tek başıma başaramadım. Sayılı damlalarla aldığım ilaçlar beni normale çevirip sıkıntılarımı atarken, onlardan kurtulamıyor oluşum canımı sıkıyor. Salı gününe randevum var. Yeni bir doktorum olacak. Sıfırdan başlamak hoşuma gitmiyor. Ender mesela süperdi o konuda. Şimdi yeniden başla, şu dönemden beri bu atakları yaşıyorum, ilaç tedavisi bak bir işe yaramıyor, şu oldu bu oldu, temelinde bence bu var, şu var. Aklıma geldikçe yoruluyorum.
Bu dönemde Oğuz'la akşamları Ezginin Günlüğü dinliyoruz. Sonra müziğe ara verip birbirimize Selim İleri ve Elif Şafak' dan birşeyler okuyoruz. Edebiyat yaşamımızdan hiç gitmesin, Ezginin Günlüğü hiç eksilmesin, difenbahyalarım yerlerini sevsin, Kahvaltının Sezen'le olanı böyle hep pek hoş olsun, ataklarım gitsin, gelmesin, gelmesin, gelmesin...
2 yorum:
aminnnnn:)
belki yıllarca hiç gelmeyecek de, bir sabah yolda yakalayacak seni yeniden... kimbilir? ama önemli olan tek şey, her defasında ilk defaymış gibi bakmak, her defasında son defa olacak diyebilmek ve kendinden hiç vazgeçmemek, savaşa devam etmek.
Yorum Gönder