Sana ihtiyacım yok Inarritu!

Ameros Perros, 21 gram, Babel filmlerinden tanıdığımız, bildiğimiz Guillermo Arriaga – Alejandro Gonzalez Inarritu ortaklığının bittiğini öğrendiğimde evet üzüldüm. Arriaga’nın iş başa düştü diyerek hem yazıp hem yönettiği filmi (The burning plain) dün akşam izlediğimde üzüntüm biraz olsun hafifledi. "Sana ihtiyacım yok Inarritu, al işte ben de film yönetebilirim ama ya sen benim gibi senaryolar yazabilir misin?" diye sormuş mudur Arriaga bilemem.

Filme gelince, bu kez kesişen hayatlar klasiğinden biraz olsun uzaklaşmış Arriaga. Zaman tünelinde zıplamalarla bir geçmiş bir şimdi arasında gidip geldiğim filmden kesinlikle çok etkilendim. Çocukluk döneminde yaşanan travmatik olaylar bir kadının cinselliğe bakışını nasıl etkiler, bir kadın neden ve nasıl bedenini hor görür, hem sonra taşıması mümkün olmayan bir yükü nasıl sırtlanır… Arriaga’nın satır aralarında izleyiciye dönüp bunları sorup sonra kamerasını Charlize abla’ya çevirip “böyle” fısıltısını da duyumsadım valla bak.

Ay yok film eleştirilerine filan soyunacak değilim, şu an benimkisi izlediğinden etkilenmiş iki dünyevi gözün üzerinden atamadığı bu etkilenmişlikle buraya gelip kekelemesi diyelim, hepsi bu.