İnternetin yeni erkek versiyonu

Haddini bilmek bir erdem. Özellikle günümüzde. Ve özellikle klavye denilen şamar oğlanı elimizin altındayken. Öyle bir hınç doluyuz ki, öfkemiz tuşlara yansıyor. Sahipsiz bir kurşun gibi sektiriyoruz kelimeleri. Haddin sınırlarını zorluyoruz.

Ne yaptığını bilmeyen klavye magandaları var artık. Tıpkı maç sonrası silahına sarılanlar kadar şuursuzlar. Günün yeni modası bu. Klavye sıkı bir silah. Kimi yok etmek istiyorsan bas tuşlara. Cesaret dediğimiz şey tel örgülerle sınırlı ve örgülerin sınırı şu yazıyı okuduğumuz ekrana kadar.

Ve eleştiri. Ah. Meğer ne susamışız insanları eleştirmeye. "Öteki" olan her "şey" kaka. Öteki dediğim de, şey dediğim de sayfa sayfa anlatılası. İşte bu ikisini aşağılamak bir meziyet. Klavyen ne kadar taşaklıysa sen de o kadar erkeksin. İnternetin yeni erkek versiyonu böyle. Şartlar bu şekilde olmaya meyilli. Ekranın ardındaki dünyayla gerçek dünya kesişmez bu saatten sonra. Yüzyüze görüşmelerde klavye yok ya, taşaklar bir bir dökülüyor toprağa.

Burası (blog dünyası) ya da internet üzerindeki herhangi bir mecra, bir nevi kusmuk yuvası. İsteyenin istediğini dile getirme odası. Yazanın yediklerini, içtiklerini, düşüncelerini, yaşam biçimini eleştirmeye olanak veren bir alan değil. Bilgi birikimi ile not verilen, "aaa çok basit" "sıradan" "cahilsiniz ulan" alt tabanlı eleştirilere müsait bir alan hiç değil. Nasıl gerçek dünyada beğenmediğin o cahil insanla görüşmüyorsan, kafanı çeviriyorsan, kendi doğrunu dikte etmiyor, edemiyorsan burada da yapmıyor olmaya pekala devam edebilirsin.

Ha birini eğitmek, başka bir bakış açısını da göstermek, yeni bir bilgiyi onun zihnine yerleştirmek, hiç olmazsa biri kurtulur düşüncesiyle harekete geçmek istiyorsan, cetvelle dayaklı eğitim sistemini benimsemiş sözümona öğretmen olanlardan ne farkın kalıyor senin? Ha diyelim böyle bir düsturla çıkmıyorsun yola, üstelik sağ köşede kırmızı kutu içinde duran ve birbirini doksan derece açılarla kesen iki çizgiden de haberdarsın... eeee... Ama olur mu? İşkembe i kübradan atmak hem çok kolay hem haz verici. Birini eleştirmek, "ötekileştirmek", klavye üzerinden şamar gibi vurup yüzünde beş tuşun izini çıkarmak, egonun oral sexe maruz kalmış hali. Sorarım sana blogger, sayıları gün günden artan bu öfkeli kalabalık böylesi mucizevi hazdan vazgeçebilir mi?

Aslında merak ettiğim, görevi full time çemkirmek olan, kendisiyle henüz barışmamış, kendisiyle ilgili dertleri tamamlanmamış, ergenlik çağında gelişimi askıya alınmış bu güruhun yapacak başka işlerinin olup olmaması. Benim adından bihaber olduğum bir kurum bu insanları işe mi alıyor yoksa? Eğer öyle değilse, öfke nöbetine tutulmuş bu insanlar gerçek anlamda tutunacak bir dal, üzerine düşünecekleri eylemlerden yoksun ve en kötüsü de insani duygulardan uzaklar.

Tüm bunlara "insanlığın ve naif düşünce yapısının olmadığı, saygının bittiği alan" tabelası asıyor konuyu gündemimden çıkarıyorum.