5 Ağustos 2009 Çarşamba
Geçmiş zaman
Bugünlerde neden dönüp dönüp 2000 yılına gidiyorum inan bilmiyorum. Yalnız yaşadığım eve yerleştiğim yıldır 2000. Annemin eli üzerimde oldu eve taşınırken. Taşınırken dediğim sağdan soldan çerçöp toplarken. Annem o dönemde geldi, yerleştirdi ve sonra görevini tamamlamanın verdiği huzurla ama elbette gözü arkada kalarak geri döndü. 20 gün kadar birlikte geçirdiğimiz yerleşme günlerinden sonra onu otobüse bindirip eve döndüğüm, dönüp tek bir çıt sesini dahi duyamadığım ilk dakikalarda taşıdığım o korkunç his dün akşamdan beri yakamda ilişik duruyor. Sanki annesiz kalmış gibiydim o gün. Taşınması zor duygu içime nasıl çöreklenip artık beni nasıl hırçınlaştırdıysa, televizyonun üzerinde duran antenden almıştım hıncımı. Şimdi balkondan uzaklara bakarken o hissi yeniden duyumsayıp yeniden üzülüyorum. Demek kaderde ruh mazoşisti olmak da varmış. Nedensizce bir acıyı durup çağırmanın şimdi sırası değil ki. Üstüne üstlük bir de o acıyı kuşanıyorum. İnna sabirin.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
4 yorum:
heeey, çık bakayım sen o evden biraz dışarı. hemen köpek bul sokakta, oynayın biraz. dağıt kafanı. yapma böyle.
baykuşum tamam tamam geçti.. öyle bişeydi zaten.. birkaç tane daha an var böyle, onları başka bir mazo anımda anlatır, rahatlarım. :)
Kontrastlar gerekli hayatta, insani kendine getirmek ve en mutlu güzel gününü hayatina yaymak icin.
Alti yildir yalniz yasiyorum, hayatimi gecirdigim oda yirmi m2 den ibaret olsada, icime km2 lik huzur ve nese dösemisim bu yillarda.
Hep 130 m2 de huzur bulamadim ama bu 20 m2 bana sevdiklerimi ve sevenleri getirdi derim.
Seni hep sevgi pitircigi olarak hatirlarim kedicik, mutlu ve neseli bir pitircik. Aklina o anlari getirdiginde simdiki mutluluguna daha fazla sarilman gerektigini zaten anliyorsundur.
Sevgiyle kal, kontrastlari kafani takma ;)
anlatınca rahatlıyorsan tamam, sözüm yok. anlattıkça canlandırıp, yeniden yeniden yaşıyorsan, işte o zaman üzülürüm çünkü kedi dediğin neşeli olur, oyunbaz olur, yerinde durmaz... :)
Yorum Gönder