Başkasınınsesi, yavruların bakımevine gidişinin ardından, haklı olarak onlar hakkında endişelenmiş. Basında çıkan barınaklar hakkındaki hemen hemen tüm haberi izliyor, ne içler acısı durumda olduklarını biliyorum. Buradaki barınağın diğerlerinden ne derece farklı olduğunu henüz bilmiyorum o yüzden atıp tutmayacağım. Tek bildiğim bu yavruların inşaat alanından gitmek zorunda olduklarıydı. Bizim yaşadığımız sitede köpek sevmeyen ama evine girmeden önce 9 yavru engelini aşmak zorunda olan insanlar var. Bu 9 yavru elbette saldırmıyorlar, ısırmıyorlar, tüm dertleri aralıksız kuyruk sallarak " hadi oynayalım" teklifine olumlu yanıt alabilmek. Ben onlarla çamurlarda yuvarlanabilir, düşer kalkar, deli gibi oynayabilirim, paçalarıma yapışan dişlerin heba ettiği bir pantolon için 2 sn bile düşünmem ama işte... Evine rahatça gitmek isteyen insanlar artık rahatsız olduklarını ifade edip gereken mercilere "alın bunları buradan" şeklinde şikayetlerini iletmeye başladıklarında "evet artık bir şey yapmanın zamanı gelmiş" dedim.
Bu süre içerisinde sorabildiğim herkese bu yavrulara sahip çıkabilecek birilerini tanıyıp tanımadıklarını sordum ama olumlu sonuç alamadım. Barınak oraya gittiğimizde saatin geç olması nedeniyle kapalıydı, sadece veterineri ile telefonda görüşebildik. Yavruların alınması esnasında ben evde değildim, orada istesem de bulunamazdım, arabaya bindirildikleri esnada Oğuz yanlarındaydı. Akşam eve gözüm yaşlı girip ağlamaya devam ettikçe beni inandırmaya çalıştı, aslında yapmaya çalıştığı şey teselli değil ikna etmekti, "itilip kakılarak, canları yakılarak yakalanmadılar yemin ederim inan bana" cümlesini defalarca tekrar etti. O kadar özenli davranıp yakalamışlar ki Oğuz bu duruma biraz şaşırmış bunu da itiraf etti. "Senin benim gibiler, kıyamıyorlar" dedi durdu. Öğrendiği diğer bilgi, yavrular daha kolay yuva buluyorlarmış ki bu duruma çok sevindim.
Netice olarak elimden geleni yaptım, oraya şu bayram telaşı bitsin ziyarete gideceğim, Baskasınınsesi Ankara'daki barınağın ziyaretçi kabul etmediğini söylemiş ama buradaki barınak pazar dahil 09. 00 - 16.00 arası ziyaretçi kabul ediyor. Ay dur bizimkilerin geçici yuvalarından canlı bağlanırım buraya hatta ne durumdalar duyururum söz.
Yakalanamayan 2 serseri akşam evlerinin yolunu buldular, bu durumda ne diyoruz; elde var 2...
19 Eylül 2009 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
evlerinin yolunu bulamayan kedilere de bi ev aramaktayım...
Travis; senin için ne yapabilirim?
sevgili çello çalan kedi, yorumumu okudum da, sanki sizin onları barınağa teslim etmenize tepki duymuşum gibi olmuş, sanki bir açıklama beklermiş gibi.. kesinlikle böyle değil. hayvanlarla ilgili olarak genellikle hissettiğim çaresizliği dile getirmiştim. sokakta ne kadar özgür ve mutlu oldukları da tartışılır tabii ki.. haytap'ın, dünya yalnız bizim değil platformunun mail gruplarına üyeyim. gelen maillerin büyük bir çoğunluğu üzücü haberlerle doludur. neyse uzatmayayım. elimden çok şey gelmiyor. selamlar...
Baskasının sesi, seni çok iyi anlıyorum merak etme. aynı çaresizliği yaşıyorum, bir nevi kendime de yaptığım bir açıklama oldu konu post. için rahat olsun..
Yorum Gönder