Kurbağa

Evimizin çevresinde belki imara açılmadığı için henüz boş olan araziler var. Yakın zamanlarda birer birer binalar yükselecektir mutlaka, şimdilik bu enginliğin tadını çıkarıyorum. Hafif eğimli olan arazide kaynağı neresidir bilmediğim minik bir derecik var. Bizim sitenin hemen önünden kanalizasyona karışıyor. İşte bu şırıl şırıl akan su, bahar ile birlikte bize oyununu oynadı ve kulaklarımıza kurbağa seslerini taşıdı. Akşamları balkonda oturduğumuzda kurbağa seslerinden neredeyse kendi sesimizi duyamaz oluyoruz. Ve bir ara kurbağaların sesleri -çok değil şöyle 1 dakikalığına- kesildiğinde "tamam uyudular" diyorum ama nafile, sanıyorum o sırada yorulup nöbet değiştiriyorlar. Bitmek bilmeyen bir bant kaydı gibi hep aynı ses beynimizin içinde dolanıyor. Bir kurbağa hiç mi yorulmaz arkadaş.. pes diyorum.

***

"işler nasıl" diye soruyorum. sıcaklar geldiğine göre çay satışlarının düşmüş olduğunu düşünerek.
40 kuruş olan çayın, kış soğuğunda zar zor satılıyorken yaz sıcağında satılmasını beklemiyor zaten. "1200 şişe su aldım ama bu gidişle elimde kalacak yaz neredeyse bitti" diyor. Yahu yaz yeni gelmedi mi, ne bitmesi? Ama tamamen umutsuz da değil hani. "10 güne kalmaz kurbağacılar damlarlar, bak işte o zaman eritirim bu suları." Burada böyle bir meslek var. Kurbağa toplayıcılığı. Anlıyorum ki çingene mesleği. Toplandığı gün satılan kurbağaların parası cepte durur mu? Hoop aynı gün harcanıyor. Can çıkıyor ama huy çıkmıyor. Belki çok saçma ama olaya şöyle yukarıdan bakıyorum, 1200 şişe suyun satılmasını dolaylı yollardan kurbağalara iliştiriyorum. Evet itiraf ediyorum, yaşamın içine saklanmış endirekt bağlantı şifrelerini günün birinde çözmeyi umuyorum.